Ամեն մի վատի մեջ փորձել գտնել լավի ու բարու այն փոքրիկ հյուլեն, որ կարդարացնի հույսն ու հավատը։ Այսպիսի լավատեսությամբ է շարունակում ապրել 40 տարվա մանկավարժ Դոնարա Առստամյանը, ով ծնվել ու մեծացել, հետո նաև դասավանդել է Ասկերանի շրջանի Ավետարանոց գյուղում։
Կորցրածը վերագտնելու հույսով. Մի կնոջ պատմություն
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 27 մարտի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Արցախպրես»-ի արտահաստիքային թղթակցի հետ զրույցում անկեղծանում է` մեծ մանկավարժ, «Արևիկ» այբբենարանի հեղինակ Աշոտ Տեր Գրիգորյանի` իր հասցեին հնչեցրած պարտավորեցնող գնահատականը, թե ապագա արժանապատիվ և պատասխանատու մանկավարժ է, ուղենշային դարձավ Դ. Առստամյանի համար։
«44-օրյա պատերազմից հետո կորցրեցի ամենանվիրականը` հայրենի եզերքը, բայց մասնագիտական գործունեությունս չընդհատվեց։ Դասավանդում եմ Ստեփանակերտի Ա. Սախարովի անվան համար 8 դպրոցում։ Փորձում եմ իմ չափով պահպանել արցախյան մշակույթը։ Եվ այդ նպատակով հիմնադրել եմ «Քօթէթ» ապրանքանիշը և պատրաստում եմ Ավետարանոցի Գայանեի վանքի խաչերի, Շուշիի Սուրբ Ղազանչեցոց եկեղեցու հրեշտակների պատկերներով զարդեր։ Ուզում եմ, որ խաչ կրողները ունենան հավատ առ Աստված, իսկ հրեշտակները լինեն նրանց պահապանները»,-նշում է մեր զրուցակիցը։ 
Փորձառու մանկավարժը նկատում է` գարուններն արդեն բույր ու գույն չունեն, բայց շարունակում է աղոթել, որ այս գարունը խաղաղություն բերի հայ ժողովրդին։
Նյութը պատրաստեցին «Արցախպրես»-ի արտահաստիքային թղթակիցներ Իլոնա Բաղդասարյանը և Մարսելա Ստեփանյանը:
