Այսօր՝ սեպտեմբերի 26-ին, Ստեփանակերտում տեղի է ունեցել Մեսրոպ Մաշտոց համալսարանի դասախոս, երիտասարդ գրականագետ Նանար Սիմոնյանի «Սպասում» գրքի շնորհանդեսը:
«Սպասում». ընթերցողի սեղանին է դրվել նոր գիրք՝ ծնված պատերազմի տառապանքից ու ապրելու կամքով
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 26 սեպտեմբերի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Արցախպրես»-ի թղթակցի հաղորդմամբ՝ գրքում ներկայացվում են երիտասարդ ստեղծագործողի չափածո և արձակ գործերը: Գրքի խմբագիրը բանաստեղծ,գրականագետ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սոկրատ Խանյանն է:
«Ընթերցելով Նանարի բանաստեղծությունները շատ ուրախացա, որ մեր պոեզիայի բաց դռներով ներս է մտնում մի նոր բանաստեղծ, ինքնատիպ, պատկերավոր մտածողությամբ,աշխարհընկալմամբ,որի արմատները հասնում են դարերի խորքը: Նանարը եկավ կրկին ու կրկին վկայելու, որ բանաստեղծ ժողովուրդ ենք, այլապես մեր գրեթե բոլոր ուստրերն ու դուստրերը բանաստեղծ չէին ծնվի»,-ասել է Ս.Խանյանը:
Նանար Սիմոնյանը մեզ հետ զրույցում ասել է, որ գիրքն անքուն գիշերների, նվվացող ցավի, տառապանքի ծնունդն է:
«Մեր կյանքի հեքիաթը 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ին գլխիվայր շուռ եկավ: Պատերազմի չարաբաստիկ օրերին չէի կորցնում հավատս, աղոթում ու հուսադրում էի ամենքին: Պատերազմը փոխեց իմ ներաշխարհն ու աշխարհայացքը, ապրելու, արարելու,պայքարելու իմ բոլոր ընկալումներն ու պատկերացումները: Գրքում յուրաքանչյուրի հոգու խորքում ծվարած ազատ ու անկախ Արցախի միջազգային ճանաչման,գերության մեջ գտնվող իմ եղբայրների ու հայրերի վերադարձի սպասումն է,խաղաղ, անվտանգ ու հզոր հայրենիք ունենալու սպասումն է»,-ներկայացրել է բանաստեղծուհին:
«Սպասում» գիրքը տպագրվել է Արցախի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի երաշխավորությամբ:
ԱրՊՀ բ.գ.թ., դոցենտ Զարինե Սառաջյանի խոսքով՝ գրքում ընդգրկված ստեղծագործություններն արտացոլում են հեղինակի նուրբ ու քնարական ներաշխարհը:
«Նանար Սիմոնյանը նախ մայր է, ով ապրում և իր բալիկներին մեծացնում է Արցախում՝ հաղթահարելով բոլոր խնդիրները, որ ծառանում են արցախցու առջև։ Ես գիրքն արժևորում եմ հենց այդ տեսանկյունից, որովհետև այնտեղ խտացված են արցախցի մոր բոլոր տագնապները, հույզերը, մտահոգություններն ու հույսերը, որոնք բնորոշ են պատերազմի միջով անցած ու անցնող մայրերին։ Մայր, ով երեխաներին գրկած, աղոթքով ու իր ամենօրյա աշխատանքով ապրեցնում է Արցախը։ Գրքում գերակշռողը խաղաղության սպասումն է, հեռացողների վերադարձի սպասումն է, կորուստների ցավից չհուսահատվելու կամքն է ու լավատեսությունը»,-նշեց Զ.Սառաջյանը։
