Այսօր՝ հուլիսի 29-ին, Ստեփանակերտի «Գրիգոր Նարեկացի» համալսարանում ԱՀ գրողների միության նախաձեռնությամբ տեղի է ունեցել արձակագիր Հերմինե Ավագյանի «Վազում եմ, սպասի՜ր․․․» գրքի շնորհանդեսը:
Ստեփանակերտում կայացել է Հերմինե Ավագյանի «Վազում եմ, սպասի՜ր․․․» գրքի շնորհանդեսը
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 29 հուլիսի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Գրիգոր Նարեկացի» համալսարանի ռեկտոր Վարդան Հակոբյանի խոսքով «Վազում եմ, սպասի՜ր․․․» գիրքը վերջին շրջանում իր ընթերցած լավագույն ժողովածուներից է հայ իրականության մեջ:
«Հերմինե Ավագյանը փորձում է շարունակել Հրանտ Մաթևոսյանի ավանդույթները, թե թեմատիկ՝ գյուղագրության, թե մտածողության առումով: Պետք է ասեմ, որ նրան հաջողվում է դա: Նա ստեղծում է պատկերներ, որոնք հենված են ոչ միայն գաղափարի, այլ նաև զգացումի, անասելի ապրումների վրա: Նա բառը դարձնում է գործողության արվեստ», - ասաց Վարդան Հակոբյանը:
Բանասիրական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Զարինե Սառաջյանը համարում է, որ 44-օրյա պատերազմի ցավով, բայց նաև լույսով լի ծնունդ էր Հերմինե Ավագյանի գիրքը:
«Կարելի է ասել, գիրքը հեղինակի ճամփորդությունն է ժամանակի և տարածության մեջ. ժամանակն իր ապրած կյանքն է՝ մանկությունից մինչև հասունություն, տարածությունը՝ իր կենսատարածքը՝ Արցախ-հայրենիք առանցքով։ Գրքի առաջին իսկ էջերից՝ նախաբանից մինչև վերջ, հեղինակը վազում է իր կարոտի հետևից. կարոտ՝ հայրենի եզերքների հանդեպ, որը նա զուգորդում-նույնացնում է լույսի հետ», - նշեց Զարինե Սառաջյանը:
Երիտասարդ ստեղծագործող Վան Նովիկովի համոզմամբ, հեղինակի հերոսները սերում են այնպիսի միջավայրից, որտեղ յուրաքանչյուրը կարող է գտնել իր ծննդավայրից որևէ ապրում, զգացում:
«Նրա գրքում ավելի շատ գերիշխում է կարոտը: Նրան հաջողվել է իր հարազատ բնակավայրի կարոտը բերել գրականություն, և անժխտելի է, որ նա շնորհված է այդ ձիրքով, և Հերմինե Ավագյանի ստեղծագործական համեստությունն ինձ թույլ է տալիս ասել, որ առաջիկայում նրան կհաջողվի կերտել այն գրական կերպարը, որին ես սպասում եմ: Այդ կերպարն այն բնակավայրի հերոսներն են, որոնց մասին Հերմինեն գրում է», - հավելեց Վ. Նովիկովը:
Գրականագետ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Ամալյա Գրիգորյանը համարում է, որ Հերմինե Ավագյանը ակամայից ձեռք է մեկնում այնպիսի թեմաների, որոնք ուղիղ և անուղղակի ձևով առնչվում են ազգային արժեհամակարգի պահպանման խնդրին:
«Անկեղծ, անբռնազբոս ոճով գլխավոր հերոսը, որը գրքի հեղինակն է, մեզ վերադարձնում է մեր ակունքներին։ Գիրքը արժեքավոր է առաջին հերթին նրանով, որ արցախյան կոլորիտով, բառ ու բանով ներկայացնում է հենց արցախցուն, նրա՝ հայրենի եզերքին ամուր կառչած լինելը, ընդգծված բնարավորության գծերը՝ հաստակողությունը, դիմացկունությունը, աշխարհատեսության իր կերպը», - ընդգծեց Ա. Գրիգորյանը։
Գրքի հեղինակ Հերմինե Ավագյանը շնորհակալություն հայտնեց հնչած կարծիքների համար, որոնք ըստ նրա, պարտավորեցնող են, որպեսզի ինքն ավելի բծախնդրորեն վերաբերվի իր հետագա ստեղծագործություններին:
«Ինձ համար սոսկ ելույթներ չեն, որ այստեղ հնչեցին, այլ գնահատանքի խոսքեր, խորհուրդներ, որոնք իմ ստեղծագործական կյանքի ընթացքում ինձ ուղեկից են լինելու: Ես երբեք կողմ չեմ միայն գովեստի խոսքին, միշտ ընդունում եմ առողջ խորհուրդները: Այն խոսքը, որ հնչեց այստեղ, առաջին հերթին հետագա իմ գրական ընթացքի պատասխանատվության չափն է ավելացնում», - ասաց Հ. Ավագյանը:
