Ֆրանսիայի հայազգի մշակույթի գործիչները դիմել են երկրի արտաքին գործերի նախարար Ժան Իվ Լե Դրիանին՝ Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ ծավալվող իրադարձությունների առնչությամբ: Նրանց համար անհասկանալի է դիվանագիտության ղեկավարի լռությունը:
«Արցախը մեր համար Էլզաս և Լոթարինգիա է, մենք այն երբեք չենք թողնի». Ֆրանսիայի հայազգի մշակութային գործիչները դիմել են երկրի ԱԳ նախարարին
Ուղերձը, որը հրապարակվել է ֆրանսիական Marianne թերթում, թարգմանաբար ներկայացվել է inosmi.ru կայքում:
Նրանց խոսքում, մասնավորապես, ասվում է՝ «Դուք սահմանափակվել եք բացարձակ լակոնիկ պատասխանով Ֆրանսիայի պատգամավորների և հայկական ամբողջ սփյուռքի կոչերին՝ ճանաչել Արցախի անկախությունը: Այդ մի քանի՝ չցանկանալով ասված Ձեր խոսքերն ընդգծում են Ֆրանսիայի «չեզոքությունը» և Մինսկի խմբի շրջանակում մնալու «անհրաժեշտությունը»: Ձեր կողմից չի հնչել ոչ մի առաջարկ կամ գաղափար, որը ցույց կտար ձեր անհանգստությունը թուրք-ադրբեջանական միության կողմից Արցախի խաղաղ բնակչությանը ռմբակոծելու վերաբերյալ: Դուք ոչ մի անգամ չեք դատապարել այդ զանգվածային, դաժան և տոտալ ագրեսիան»,- նշել են մշակույթի գործիչները:
Նրանց խոսքով՝ իրենք դեռ ոչինչ չարժեն նախարարի կոմերցիոն աշխարհընկալման մեջ, ուստի՝ նրա «չեզոքությունը» բացարձակ տրամաբանական է: Այնուամենայնիվ, նախարարը նշում է հետևյալը՝ «Մեր երկարատև հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ, որը բավականին ածխաջրածնային ռեսուրսներ ունի, վերաբերում են սպառման էական շուկաներին մի շարք միջազգային ձեռնարկությունների համար»:
Մշակույթի գործիչները նշում են, որ նախարարը նեղացնում է դիվանագիտական դաշտը՝ ի օգուտ տնտեսական և ֆինանսական պրագմատիզմի: Նրանք ընդգծում են, որ հասկանում են՝ կոմերցիոն տեսանկյունից էթիկան մեծ նշանակություն չունի. դա հնություն է, որը փակում են փոշոտ արկղում, որտեղ միմյանց վրա են նետված արդեն անցյալում գտնվող այլ արժեքներ: Նախորդ դարի մասունքներ, որոնք միայն ժպիտ են առաջացնում երիտասարդների մոտ:
«Դուք Ադրբեջանի՝ ավտոկրատ բռնապետության մասին խոսում եք, այնպես, ինչպես ժողովրդական երկրի մասին: Ձեր «երկարատև հարաբերություննե՞րը»: Ի՞նչ բնույթի հարաբերություններ, պարոն նախարար, և որքա՞ն երկարատև»,- ասվում է ուղերձում:
Մտավորականները Լե Դրիանին հարց են ուղղում՝ արդյո՞ք իրեն հայտնի է, որ Ալիևը ճնշում է իր ժողովրդին, լեզգի և թալիշ փոքրամասնությունների որդիներին ուղարկում է կռվելու օտար թշնամու հետ: Հայտնի՞ է նրան, արդյոք, որ Ալիևի ընտանիքը թալանում է նավթադոլարները, որոնք երկար չեն բավականացնի:
«Արցախը մեր համար Էլզաս և Լոթարինգիա է, մենք այն երբեք չենք թողնի: Մեզ ոչինչ չի մնում անել, քան դիմադրել, հակահարված տալ հարձակվողներին, որոնք երազում են մեր մահը: Այս պատերազմը, որին բախվել է հայ ժողովուրդը, բոլորովին էլ տեղային հակամարտություն չէ: Դրա ապացույցն են ռազմական խորհրդատուները Թուրքիայից և Պակիստանից, ջիհադականները Սիրիայից, Լիբիայից և Աֆղանստանից: Լսե՛ք Էրդողանի խոսքերը, և Դուք կհասկանաք մեր զգուշացումների իմաստը: Նա հավատարիմ է իր խոսքին: Նրա չարությամբ և ատելությամբ ողողված ռևանշիզմը ուժ է հավաքում: Եթե նրան չկանգնեցնել, ապա չափազանց ուժ կլինի, ընդ որում՝ ոչ միայն հայերի համար: Մոտ ժամանակում արյուն կարող է հոսել Հունաստանում և Բալկաններում: Դուք չե՞ք նկատում՝ ինչ է կատարվում: Արցախի և Հայաստանի բնակիչները ոչ միայն տարածաշրջանի մասն են: Նրանք հենց տարածաշրջանն են արդեն ավելի քան 2000 տարվա ընթացքում: Նրանք նրա դարպասներն են, նրա անփոխարինելի պահակները:
Դուք պետք է իմանաք՝ ինչ են նրանք պաշտպանում, չէ՞ որ դուք պատմաբան եք:
Հարգանքներով՝
Սիմոն Աբգարյան, դերասան, դրամատուրգ և ռեժիսոր
Սերժ Ավեդիքյան, դերասան և ռեժիսոր
Ռոբերտ Գեդիկյան, ռեժիսոր, պրոդյուսեր և սցենարիստ»:
